Pokrywki

Lubię zabawki, które robi się szybko i tanio czyli z tego, co mi zbywa w domu. Jednym z takich pomysłów jest wykorzystanie pokrywek, na przykład od słoiczkowych dań dla niemowląt.
Dla siedzącego bobasa frajdę sprawia mieszanie ręką lub łyżką w misce pełnej pokrywek oraz oczywiście oblizywanie każdej z nich ;) Później jest zainteresowanie przekładaniem i przerzucaniem z miski do miski, a im więcej przy tym hałasu tym lepiej.

Kiedy Agatka miała około półtora roku, zaczęła chętnie wykonywać czynności związane z precyzją.
Wtedy budowała różne konstrukcje...

... sortowała...

... albo wrzucała do skarbonki.

Pokrywki w postaci "klikaczy" wzbogaciły także nasze muzyczne pudełko...

... albo brały udział w morskiej akcji ratunkowej jako szalupy ;)

Sposobów na wykorzystanie pokrywek jest bardzo dużo. Macie swoje pomysły?

Krokodyl

Mieszka z nami krokodyl. Niektórzy nazywają go też smokiem. Pojawił się u nas za sprawą utalentowanych rąk Babci :) 

Można go rozpiąć, można go zapiąć, można też zrobić układankę. Można też bawić się nim z zamkniętymi oczami! 

Krokodyl powstał z inspiracji ramkami Montessori. Pomaga w doskonaleniu samodzielności w ubieraniu się. Rozwija też motorykę małą czyli precyzję ruchów ręki potrzebną do rysowania i pisania.

Ośmiościany - mobil Montessori

Wystrój naszego domu wzbogacił się o kolejne cudeńko! O pomyśle na niemowlęce zabawki oraz pierwszym mobilu pisałam już wcześniej. Przygotowywanie ich sprawia naprawdę wiele przyjemności, a zainteresowanie dziecka motywuje, żeby zrobić kolejny. Mobile urzekają prostymi kolorami i delikatnym ruchem. 

Ośmiościany robi się dosyć szybko. Tutaj znajduje się siatka do wydrukowania oraz schemat konstrukcji. Papier najlepiej wybrać połyskujący, aby odbijało się w nim światło. Mobil przeznaczony dla dzieci w wieku 5-8 tygodni.

Szorstkie kształty

Mam wrażenie, że kształty i kolory to dwa elementy, które najczęściej pojawiają się na zabawkach dla małych dzieci, np. sortery, grające laptopy, układanki.

O ile nauka kolorów przychodzi dosyć naturalnie, ponieważ kolor to cecha, którą bardzo łatwo wyróżnić, o tyle z kształtami jest trochę trudniej, ponieważ w domowym otoczeniu rzadko występują we wzorcowej postaci i nie rzucają się tak mocno w oczy (no, może poza kołem).

Tworząc lub kupując zabawki dla dzieci staram się wybierać takie, które prezentują nie za dużo trudności na raz, np. tylko kolory, albo tylko figury, albo tylko wielkości. Na pracę z kilkoma cechami przedmiotu na raz przyjdzie jeszcze czas. 

Zauważyłam, że Agatka (ok. 1,5 roku) ma trudności w pracy z sorterem. Trudność sprawiało jej obracanie pojemnika w celu znalezienia odpowiedniego otworu, dopasowanie klocka oraz nazwanie kształtu. Postanowiłam, więc stworzyć prostą układankę mającą na celu nazywanie kształtów oraz dopasowywanie ich do siebie. 

Układanka składa się z trzech części: figury szorstkie z papieru ściernego, figury gładkie (tylko obrys) i figury miękkie z filcu. W związku z tym, że nie miałam wystarczająco dużo kartonu, do którego chciałam przykleić figury, kupiłam sztywne podkładki pod ciasto.

Praca z taką układanką może wyglądać bardzo różnie w zależności od wieku dziecka. My najpierw nazywałyśmy kształty, obwodziłyśmy palcem po krawędziach i dopasowywałyśmy w dowolnej konfiguracji.

Później była zabawa "Pokaż mi... trójkąt, kwadrat itd." i we wersji bardziej zaawansowanej "Pokaż mi... szorstki trójkąt, miękki kwadrat itd.".

Następnie układanie figur w sekwencji, np. gwiazdka szorstka, gwiazdka obrys, gwiazdka miękka, koło szorstkie, koło obrys, koło miękkie oraz zagadki: "Co zniknęło?" i "Uporządkuj".

Na koniec Agatka już sama nazywała pokazywane przeze mnie figury i odnajdywała je w otoczeniu. Te wszystkie aktywności zajęły nam kilka tygodni.

Moja rada: trójkąt powinien być równoboczny a gwiazdka równoramienna. U mnie tak nie ma i Agata denerwuje się, że nie może dopasować miękkich figur do ich odpowiedników.

* źródło zdjęć na górze: internet